Geçen günlerde tiyatro oyunlarına müzik yapan tanıdığım biri olan Çiğdem Erken’in bir iletisi dikkatimi çekti.. Çiğdem, Cihangir’de taksiye binmiş ve şoförün kendisiyle yaptığı sohbetin son derece entellektüel-kültürel olduğuna şaşırmış… “Vay şoföre baak!! Keşke hepsi böyle olsa bee.. ” durumu yani.. sohbetin sonuna doğru bu kültürün nerden geldiği ortaya çıkmış. Cihangir’de taksi şoförlüğü yapan kişi konservatuarda tiyatro okumuş biriymiş… Hayat işte deyip geçiştiriyorum… Şimdi diğer gerçek sahneye geliyorum.
Tv izlerken çıkan reklamlardan birine yeğenim şöyle bir yorum yaptı “Bu reklamda oynayan adam benim arkadaşımın abisi.. Aslında taksi şoförü kanal D de ki taksi programı için teklif etmişler o da kabul etmiş ayda ₺15000 kazanıyor adamdaki şansa bak” gülüşmeler.. yani hayatın bu accayip cilvesine bir kahkaha attım.
1-Metafiziksel yaklaşıp şansa inanmalı mıyız?
2- Yoksa mantıksal düşünüp ülkenin eğitim ve ekonomik eksikliğinden kaynaklanan imkansızlıkların oluşturduğu bir yatay geçiş mi? Sosyolojide şöyle bir örnekleme vardır. “Bir memurun müdürlüğe yükselmesi dikey geçiştir. Diğer bir memurun işçi kadrosuna düşmesi yatay geçiştir.
Yani eğitim ve ekonomik olumsuzluklar kişinin sosyolojik statüsünü olumsuz yönde etkiliyor ve biz buna şans, kader diyoruz. Komik değil mi? Ekonominin, eğitim sisteminin kötü olduğu ülkelerde metafiziksel dini kavramlar tek teselli kaynaktır. “Hayırlı olsun.. Ne yapalım?, Şansımız yokmuş.. Kaderde yokmuş? Allaha şükür de…” vb
Ekonomisi yüksek, eğitim sistemi iyi olan ülkeler her an Allaha şükreder. Yurdum insanlarının kötü kaderlerine şükretmesi de kader midir? Tuhaf değil mi? Yoksa bilindik, kronik tesadüfi anlar mı?
Şans-şansızlık, kötü eğitimin, ekonominin durumu yani kaderimiz bazen kendimizin ve daha çok sistemin orantısız gücüne bağlı aslında… Kaderimizi ne yazık ki sistem belirliyor. Kaderinizi değiştirmek elinizde değil beyninizde.
Mantık sizi kadere götürür şans götürmez.
Yazar olmak ister misiniz?
Yazar olarak tiyatrodunyasi.com ailesine katılmak, yazılarınızı yüzbinlerce tiyatroseverle paylaşmak isterseniz tiyatrodunyasi@tiyatrodunyasi.com adresine mail gönderebilirsiniz...
Geçen günlerde tiyatro oyunlarına müzik yapan tanıdığım biri olan Çiğdem Erken’in bir iletisi dikkatimi çekti.. Çiğdem, Cihangir’de taksiye binmiş ve şoförün kendisiyle yaptığı sohbetin son derece entellektüel-kültürel olduğuna şaşırmış… “Vay şoföre baak!! Keşke hepsi böyle olsa bee.. ” durumu yani.. sohbetin sonuna doğru bu kültürün nerden geldiği ortaya çıkmış. Cihangir’de taksi şoförlüğü yapan kişi konservatuarda tiyatro okumuş biriymiş… Hayat işte deyip geçiştiriyorum… Şimdi diğer gerçek sahneye geliyorum.
