Yönetmen, Atina’da Theatro Ton Allagon Tiyatro Okulu’nda dersler vermiştir. 2001 yılından bu yana sürekli olarak Boğaziçi Üniversitesi’nde ziyaretçi öğretim görevlisi olarak tiyatro dersleri vermektedir.

Bayan Sidiropoulou, öncelikle şunu sormak istiyorum, provalar başlamadan önce oyun aklınızda nasıl şekilleniyor ve oyunu sahneleyeceğiniz zaman ne tür kriterler ön plana çıkıyor?

Bir oyun üzerinde çalışmak için, malzemeye özel kişisel bağlantım olması gerekiyor; diğer türlü benim için işe yaramıyor. Her zaman beni içgüdüsel olarak çeken bir yönü oluyor ve beraber çalıştığım insanlarla bu yönü keşfetmeye çalışıyorum. Benim için bir oyunun evrenselliği çok önemli, zaman süresince ve kültürler arası düşünceleri iletebilmeli.

Günümüzde tiyatroda eğlence ve maceraya yer var mı yoksa tiyatral yönden hala klasik amacını mı taşıyor?

Tiyatro bütünüyle bir oyun. Her tiyatro oyunu maceraya bir çağrı, sanatçıların ve izleyicilerin buluştuğu bir ‘oyun’. Ben şahsen işimi hepimizin eğlenebileceği durumları yaratma arzusuyla ele alıyorum; provalar bir parti gibi olmalı, uçlarda, tatmin edici ve katarsise varan.

Bir oyunu hazırlamaya başlarken herhangi bir ticari kaygınız oluyor mu? Bu bir oyunun gelişim safhasını nasıl etkiler?

Bir eserden kar elde etme fikri gerçekten hiç aklımdan geçmiyor. Bazen keşke geçse diyorum! Bununla birlikte, çalışmaya başlamadan önce aklımda mutlaka bir bütçe olması gerekiyor. Zor olan bu bütçe dahilinde kalmak.

Devlet yönetimindeki kişileri, tiyatroya güvenmeye ve desteklemeye değer olduğuna nasıl ikna edebiliriz?

Burdaki anahtar kelime erişim. Devlet görevlilerinin tiyatroya gidebilmesi, mümkün olduğunca çok izlemeleri önemli. Bu sayede, sonunda bir farkındalık olacak, sanata karşı artan bir ilgi. Görmek inanmaktır; bir eğilim yerleştiği zaman, destek ardından gelecektir. Bütün mesele “doğru” insanları tiyatroya getirmek ve dikkatlerini yöneltmek için formu tanımalarını sağlamak.

Tiyatroyu toplumun kalbine yerleştirmenin en iyi yolları nelerdir? Yönetmenler bunu mu amaçlamalı yoksa tiyatroyu sadece özel izleyicisiyle mi bırakmalı?

Bu zor bir soru. Ben hiçbir zaman özel izleyici fikrine inanmadım. Eğer sadece içgüdülerine güvenir ve küçümsemezsek, her izleyici “özel” olabilir. Ben izleyicilerin tiyatro hakkındaki güzel şeylerin farkına varması konusunda eğitiminin büyük bir destekçisiyim. Gizli yönler onlara, “görünmeyen”i nasıl hissedeceklerini, “söylenmeyen” i nasıl dinleyeclerini “öğretir”.

Başarılı bir tiyatro yönetmeni olmanın nitelikleri nelerdir?

Ancak eğer aklınız yatışmayı reddediyorsa ve hayalgücünüz taviz vermeyecek ifade için mücadele ediyorsa başarılı olabilirsiniz. İnsanlara ulaşmak; hatıraları anımsatmak; imgeler yaratmak; sonuçta bir izleyiciye insan olmanın ne anlama geldiğini anlatmak.

Daha önce birçok defa Boğaziçi Üniversitesi'nde ders verdiğinizi biliyoruz. Bu fikir nasıl oluştu? Boğaziçi Üniversitesi’ni seçmenizin nedenleri nelerdir?

Türkiyede ders vermeyi oldukça tatmin edici buluyorum ve İstanbul benim için çok şey ifade ediyor. Burası karışıklık zamanlarda huzur bulduğum bir yer. Boğaziçi de oldukça önemli bir yer. Orada iyi arkadaşlarım var ve her zaman akademik çevrenin mükemmel olduğunu düşünmüşümdür. Aslında yönetmenlik işimi bilen bazı kişiler, Boğaziçi’nde tiyatro dersi vermek üzere beni davet ettiler. Bu 2001 yılındaydı. O sınıf sayesinde gerçekleşen heyecen verici şeylerin sonucu olarak, o zamandan bu yana düzenli bir misafir eğitimciyim. Kız kardeşim Chryssi Sidiropoulou’nun da Boğaziçi’nde bir profesör (Felsefe Bölümü) olması orasını benim için bir evden fazlası yapıyor.

Türkiye’ye gelmeden önce beklentileriniz nelerdi? Üniversite size tiyatro adına yapmayı planladığınız şeyleri yapma fırsatı verdi mi?

Türkiye’ye gerçekten tamamen “açık”, kültürü mümkün olduğunca keşfetmeye hazır ve yaratıcı olmanın yeni yönlerine açık olarak gittim. Boğaziçi’nde ders vermeyi seviyorum ve yaz okulu için önermek istediğim diğer derslerle ilgili bir çok fikrim var. İstanbul’a her gittiğimde bir çeşit eve dönüş gibi geliyor. Yine de söylemeliyim ki dersimiz (The Play and the Stage) içinde çalışabileceğimiz uygun bir yer verilmesi konusunda daha cömert bir tavırdan gerçekten faydalanılabilir! Çoğu zaman normal sınıflarda yapmaya çalışıyoruz. Asıl tiyatro salonu her zaman diğer aktiviteler için rezerve edilmiş oluyor. Bu, bazen gerçek sahne pratiğine engel olmakla birlikte, yaptığımız işin kalitesini düşüren ve aynı zamanda heves kıran bir durum.