| Tiyatro Kursu  | Şirket Tiyatrosu
Tiyatro Dünyası
Tiyatro Dünyası Bu Sahnede...
 
Ana Sayfa  |  Hakkımızda  |  Yazılar  |  Haberler  |  Yazarlar  |  Tiyatro Oyunları  |  Tiyatro Grupları  |  Sanatçılar  |  Kaynak  |  Duyuru Panosu  |
İstanbul bir sahne, sahne İstanbul...
Üstün Akmen



Türk tiyatrosu, Anadolu uygarlığını oluşturan çeşitli toplumların, Anadolu’ya göç eden Türklerin atalarının ve İslam dünyasının kültürel birikimine dayanan, hem Doğu hem de Batı kaynaklı etkileri içeren bir seyirlik geleneği üstüne kurulmuş. Yani, konunun uzmanları böyle diyor. Biz de nereden bilelim, zorunlu olarak inanıyoruz işte! Oysa, bana sorarsanız, İstanbullumuz Batı modelinde tiyatroyla, azınlıkların İstanbul’da sunduğu tiyatro gösterileri yoluyla çoook önceleri tanışmış, batı modelinde tiyatroyla çoktaaan haşır neşir olmuş. İstanbul’daki Osmanlı Sarayı, yabancı toplulukların gösterilerine büyük önem verirmiş. Padişah efendiler, Batı tiyatrosunu halkına sezdirmeden, halkından çok daha önce Şehr-i İstanbul’da benimsemiş.

Çağdaş Türk tiyatrosu denilince İstanbul’u ve 1860’ta yapılanan Gedikpaşa Tiyatrosu’nu anımsamamak mümkün mü? Güllü Agop, Gedikpaşa Tiyatrosu’nu 1861 yılının İstanbul’unda kiralamış, 1868’de “Osmanlı Tiyatrosu” nam bir topluluk kurarak, Türk yazarlarına ve Türkçe oyunlara yönelmiş. 1870’te Sadrazam Ali Paşa’nın İstanbul’un çeşitli bölgelerinde Türkçe oyunlar sergileyen tiyatrolar kurması koşuluyla kendisine sağladığı destekle, Türkçe oyunlar oynama ayrıcalığını on yıl elinde tutmuş. Topluluğunda, Ermeni oyuncuların yanında Müslüman Türk oyuncuları da yetişmiş.

Güllü Agop, Osmanlı Tiyatrosuna tam on beş yıl yön vermiş. On beş yılda önemli sonuçlar elde edilmiş elbette “Şehr-i İstanbul”da… İzleyici tiyatroyu sevmiş, alışmış. Bu arada, padişah efendiler de tiyatroya daha büyük ilgi gösterir olmuşlar. Örneğin, Abdülmecit 1858’de Dolmabahçe Sarayı’nın yakınında bir saray tiyatrosu, tiyatroya baskı ve sansür koymasıyla ünlü Abdülhamit de 1889’da Yıldız Sarayı’nın bahçesinde yabancı tiyatro ve opera oyunlarının sahnelendiği bir tiyatro salonu yaptırmış.

Batılı anlamda tiyatronun kuramsallaşması ve Türkçe oyun sergilenmesi yolunda Ermeni sanatçıların katkısı, melodrama ağırlık veren Mardiros Minakyan ve Ahmed Vefik Paşa’nın Molière uyarlamalarına ağırlık veren Tomas Fasulyeciyan’ın katkılarıyla sürmüş gitmiş. İşte tam bu dönemde, halk tiyatrosu sanatçılarının tuluat adı verilen yeni tür bir tiyatro geliştirdiğine tanık olunmuş. Batı tiyatrosu tipleriyle geleneksel tiyatronun tiplerini ve oyunculuk biçimini birleştiren ve doğaçlamaya dayanan tuluat, bir anlamda ortaoyunun sahne üstüne çıkartılmış biçimi olarak ilgi çekmiş. Ortaoyunu ustalarından Kavuklu Hamdi’nin önderliğinde 1875’te ortaya çıkan bu tür, Cumhuriyet’in ilk yıllarına değin yaygın bir biçimde yaşamış.

Şimdi de gelelim benim tarihime, yani benim bilebildiğim, yaşadığım tarihe. 92 yıl boyunca çeşitli iniş çıkışlar yapan İstanbul Şehir Tiyatroları bugün çeşitli semtlerde sahnelere sahip. Özel tiyatroların sayısında 1960’lardaki büyük artışa da “bizzat” tanığım. İstanbul’un 1950’li yıllarında tiyatronun ezeli rakibi sinemanın öne çıkışını da biliyorum. Durgun geçen 50’li yılların en önemli özelliğinin, yeni bir tiyatrocu kuşağın ortaya çıkışı olarak özetleyebilirim. Özellikle ABD kökenli yabancı okullarda okuyan bazı öğrenciler, tiyatroya büyük ilgi duymaktaydılar ve bir bölümü daha sonra yurt dışına giderek tiyatro öğrenimi gördüler. Bu gençler, yurda döndüklerinde görgü ve bilgilerini sahneye aktarmaya başladı. Bu akımın en önemli adı, hiç kuşkum yok ki Haldun Dormen’di. Haldun Dormen’in 1955 yılında kurduğu Dormen Tiyatrosu, kısa aralar vererek de olsa, son yıllara kadar perde açtı, dayandı, sonuç olarak kalmadı, ardından ağıtlar yakıldı.

1957 yılında Kenter Tiyatrosu kuruldu. Devlet Tiyatrosu’ndan ayrılan Yıldız ve Müşfik Kenter’in Muhsin Ertuğrul ile birlikte kurdukları bu tiyatro, bugün bile bir okul işlevi görmekte. Konservatuvarda eğitmen olarak da görev yapan Kenter kardeşler, birçok gencin yetişmesine katkıda bulunmalarıyla tiyatroseverlerin baş tacı olmayı günümüzde de gururla sürdürüyor.

1951 yılında sözü edilmesi gereken bir başka gelişmeyse Küçük Sahne oldu. Yapı Kredi Bankası’nın desteği ile Muhsin Ertuğrul’un Atlas Sineması’nın girişindeki Küçük Sahne’de kurduğu topluluk, o yıllarda yeni bir tiyatro anlayışını muştular gibiydi. Sadri Alışık, Şükran Güngör, Haldun Dormen, Lale Oraloğlu, Çolpan İlhan, Heyecan Başaran, Altan Karındaş gibi genç tiyatrocularla yola çıkan bu topluluk, yaklaşık on yıl seyirciyi ilginç oyunlarla tanıştırdı, ‘kişilikli bir özel tiyatro’ imajını yerleştirdi.

Derken, 1960’ların getirdiği özgürlük ortamı, tiyatroları da çoğaltmaya başladı. Dostlar Tiyatrosu, Arena Tiyatrosu gibi topluluklar siyasal söylemi ağır basan oyunlar sahnelemeye başladı, Brecht de Türk seyircisiyle yanılmıyorsam ilk kez İstanbul’da tanıştı.

Aynı yıllarda Lale Oraloğlu, Ulvi Uraz, Muammer Karaca, Avni Dilligil, Altan Karındaş’ın kendi adlarına kurdukları tiyatrolara Gülriz Sururi - Engin Cezzar, Gönül Ülkü - Gazanfer Özcan Toplulukları da katıldı. 1962’de Münir Özkul, arkadaşları Saadettin Erbil, Suzan Ustan, Kenan Büke ile Aksaray Bulvar Tiyatrosu’nda geleneksel tiyatromuzdan yararlanarak sahneledikleri oyunları sunmaya başladı. İstanbul Şehir Tiyatroları da, Muhsin Ertuğrul’un yönetiminde bu yıllarda en parlak dönemini yaşamaya başladı. Semt tiyatroları açıldı, yerli yazarların oyunlarına sahnelenme olanağı sağlandı, zengin bir repertuvar uygulandı.

Türkiye’nin siyasal rüzgarlarla çalkalandığı 1970’lerde tiyatrolar da krize girdi. Terör, seyircinin evine kapanmasına yol açmış, sinemanın ve televizyonun rekabeti tiyatroları da krize sokmuştu. Oyuncular yeniden sinemaya ve bu kere televizyona da yöneldi. Eski ustalar yavaş yavaş tiyatrolarını kapatıp bir kenara çekildi.

‘70’lere girerken bir Kabare Tiyatrosu salgınıdır başladı. Haldun Taner’in öncülüğünde 1967’de kurulan Devekuşu Kabare Tiyatrosu birçok tiyatrocuyu etkiledi. Tiyatro salonlarının yanı sıra, çok sayıda taverna ve gece kulübünde kabare tiyatrosu yapılmaya başlandı. Bu salgın da, 1975 yılında etkisini giderek yitirdi. Hemen arkasından, yeni tiyatro olarak Ali Poyrazoğlu ile Metin Serezli ve Altan Erbulak’ın tiyatroları dikkat çekti. Geleneksel tiyatromuzu sürdüren sanatçılarımızdan Nejat Uygur da, bu dönemde büyük ilgi görerek krizi atlatmayı başardı. Ama birçok tiyatro, ne yazık ki perde kapatmaktan kurtulamadı, kurtarılamadı.

Sıkıntılı geçen 1970’ler bitip, 1980’ler başladığında tiyatrolarda bir canlanma sezildi. Durgunlaşan siyasal ortam, 1982’de uzun bir aradan sonra devletin tiyatroya yardım elini uzatması, İstanbul’da tiyatroların canlanmasına yetmişti. Perdeler yeniden açıldı. Canlanmanın ilk adımı olarak Egemen Bostancı’nın kurduğu “Gösteri Sanatları AŞ”nin sahnelediği müzikaller tarihe kazındı. “Hisseli Harikalar Kumpanyası”, “Yedi Kocalı Hürmüz” gibi müzikallerde tiyatrocuların yanı sıra şarkıcı ve dansçılar da rol aldı. Şan Sineması’nı da onararak müzikhol haline getiren Egemen Bostancı, tiyatroya ilginin yeniden yoğunlaşmasını sağladı. Tiyatro dünyamız, bu yıllarda yabancı topluluklarla da tanışmaya başlamıştı. Tiyatroya olan ilgi, 1988’de Uluslararası İstanbul Tiyatro Festivali’nin kurulması için “hayırlı” bir neden oluşturdu.

Gel gelelim, İstanbul, İstanbul olalı beri, İstanbul’da zaman zaman dramatik boyutlar kazanan sanat – iktidar ikilemi, hiç mi hiç değişmedi. İstanbul’da yiyip yiyip üstüne su içenler, İstanbul’a sağdan gelip soldan gidenler oldu; tiyatrolar kapandı. Bir yandan demokrasi kültürü savunulurken, diğer yandan demokrasi kültürünün gelişmesine olanak verecek tiyatro, bale operaya yatırım sık aralıklarla kesildi. İstanbul’un sanatsal iyilikleri hep engellendi. Mangalda kül bırakmayanlar tiyatronun, operanın, balenin demokrasi kültürünün bir simgesi olduğunu bilerek isteyerek iplemedi. İstanbul’un renkli basınındaki köşe kapmacı yazarlar, tiyatroyu boş ve hoş zaman geçirme yeri olarak geniş kesime belletti.

Ahhh tiyatro ahhh! Ne yaptılar ne ettilerse de, senin işini şimdilik kimse bitiremedi.

Üstün Akmen
Evrensel Gazetesi

Yazarın Tüm Yazıları


Paylaş      
Yorumlar

Bu Oyun Hakkındaki Görüşlerinizi Paylaşın !

İsim
Mail  (Yayınlanmayacak)
Yorum
Güvenlik Kodu= 117
Lütfen bu kodu yandaki kutuya yazınız
 

    Son Eklenen Yazılar     En Çok Okunan Güncel Yazılar
27 MART… UMUDUNU ARAYAN BİR GÜN (Ahmet Yapar)
YOKLAMA LİSTESİ (Skeç)
    Tüm Tiyatro Yazıları

    Bu Tarihte Yayınlanan Diğer Yazılar
    Bu yazının yayınlandığı tarihte gündemdeki diğer yazılar aşağıda listelenmiştir...

  • Müjdat Gezen'den: MUSTAFAM KEMALİM (Ahmet Kara) - 10/28/2008
  • Mahmud ile Yezida Üzerine İnceleme (Mitolojik Kaynak Açısından) (Dılşah Kamalı) - 10/28/2008
  • Genel Sanat Yöneticisi Orhan Alkaya'ya Sorularımdır (Hülya Karakaş) - 10/27/2008
  • Nedim Saban'dan Milliyet Sanat'a Mektup (Nedim Saban) - 10/26/2008
  • Tehlikeli Saplantı - Erzurum Devlet Tiyatrosu (Ahmet Olcay) - 10/26/2008
  • Kayıp Cennet ve Dün Meydana Gelen Bir Olayda... (Üstün Akmen) - 10/25/2008
  • Savaş ve Kadın - İstanbul Şehir Tiyatroları (Ayşe Müge Gerdan) - 10/25/2008
  • Çocuk Aklını Çalan Hırsızlar (Orhan Aydın) - 10/23/2008
  • Yedi Tepeli Aşk - İstanbul Şehir Tiyatroları (Ayşe Müge Gerdan) - 10/22/2008
  • Kırşehir Ahilik Haftası Kapsamında Tiyatro : Evran (Berkan Karasu) - 10/20/2008
  • İstanbul bir sahne, sahne İstanbul... (Üstün Akmen) - 10/20/2008
  • Çalıkuşu – Tiyatro Kedi (İsmail Can Törtop) - 10/14/2008
  • Tiyatro Z'nin yeni oyunu: Philoctetes Bir Medeniyet Entrikası (Üstün Akmen) - 10/14/2008
  • İşte Ekim... (İbrahim Kırkbulut) - 10/14/2008
  • Tiyatro (Mehmet Çetinkaya) - 10/10/2008
  • Ezilenlerin Tiyatrosu (Ulaş Tuzak) - 10/10/2008
  • Hadi Çaman'ı da Uğurladık (Tuncer Cücenoğlu) - 10/7/2008
  • Nerde Hani? (Nedim Saban) - 10/6/2008
  • Dünyayı Yöneten Hormon: TESTOSTERON (Ahmet Kara) - 10/4/2008
  • Yazdıkları da yaşamı da renkliydi (Doğan Hızlan) - 10/3/2008
  • Hava 1 Ekim Kokuyor! (Ersan Uysal) - 10/3/2008
  • Çelişkiye davetiye… Roma Hamamı - Ankara Sanat Tiyatrosu (İhsan Ata) - 10/3/2008
  • HEM ARAŞTIRMAYIP HEM DE ANLAMAYAN AKADEMİSYENE İKİNCİ CEVABIMDIR! (Kemal Oruç) - 10/3/2008
  • Boğuşan ve boğulan tiyatrocu Hadi Çaman’ın ardından... (Üstün Akmen) - 9/28/2008
  • Televizyon Dizisi Aşk-ı Memnu'da Selçuk Yöntem'in Oyunculuk Gösterisi (Üstün Akmen) - 9/25/2008
  • Kan, Ter ve Gözyaşı (Cüneyt İngiz) - 9/25/2008
  • Hayaller Tiyatrosu (Sinop) - 9/23/2008
  • Tiyatro Sekiz (İzmir) - 9/23/2008
  • Hadi Çaman'ın Ardından... (Hadi Çaman) - 9/22/2008
  • Beyoğlu ve tiyatro (Üstün Akmen) - 9/19/2008
  • SİLAH ARKADAŞLARI…PARDON SAHNE ARKADAŞLARIM İBO CAN GİBİ OLSUN… (Hülya Karakaş) - 9/18/2008
  • Zoraki Sanat (Berkan Karasu) - 9/18/2008
  • Tuncer Cücenoğlu’nun Birkaç Eserini İnceleme Esnasındaki Düşüncelerim... (Doç.Dr.Tudora Arnaut) - 9/17/2008
  • 6. Kıbrıs Tiyatro Festivali bitmedi ama benim dönme zamanım… (Üstün Akmen) - 9/17/2008
  • ARAŞTIRMADAN, BİLMEDEN YAZAN AKADEMİSYENE CEVABIMDIR! (Kemal Oruç) - 9/17/2008
  • Tiyatrolar Sonbaharda Antalya’da Buluşuyor (Alpdoğan Esenoğlu) - 9/15/2008
  • 6. Kıbrıs Tiyatro Festivali sürmekte, benim de keyfim yerinde... (Üstün Akmen) - 9/13/2008
  • Təhsildə Teatr Sənətindən İstifadə Etmənin Əhəmiyyəti (Rasim Aşın) - 9/12/2008
  • Üniversite Yıllarım (Mehmet Çetinkaya) - 9/12/2008
  • Tiyatro ARTI (İzmir) - 9/12/2008


  • Tiyatro Kursu Başlıyor!
    12 Şubat'tan itibaren her PAZARTESİ Kadıköy'de!
    Çalışanlara yönelik hobi sınıfı!



    Duyuru Panosu!



    Son Eklenen Tiyatro Oyunları

         Güncel Yazılar

    Yazar olmak ister misiniz?
    Yazar olarak tiyatrodunyasi.com ailesine katılmak, yazılarınızı yüzbinlerce tiyatroseverle paylaşmak isterseniz tiyatrodunyasi@tiyatrodunyasi.com adresine mail gönderebilirsiniz...

    Mail Listemize Üye Olun

         Güncel Haberler
    Tiyatro Maydanoz, Nazım’ın Kadınları ile Sahnede
    Tekin Deniz: Dümbüllü kavuğunu kimseye devretmedi

    Tiyatro Dünyası'nı takip Edin
     
     |  ..