1960'lı yıllarda kaleme alınan GÖZLERİMİ KAPARIM VAZİFEMİ YAPARIM, vicdanının sesini dinleyenler ile paranın sesini dinleyenlerin, yani bizlerle bazılarının hikayesi... Aynı sokakta doğup büyüyen her devrin adamı Efruz ve halkın adamı Vicdani’nin, doğumdan okul çağına, askerlikten çalışma hayatına kadar olan arkadaşlık hikayesi...Gözü açıklarla, gözlerini kapayıp vazifesini yapanların öyküsü...
Öykü tanıdık... 1960'lı yıllarda yeni yeni türeyen Efruz'lar vardı... Bu Efruz'lar babasını tanımaz,, cebini doldurana eyvallah çeker, dostunun omuzuna basar,tabiri caiz ise avantası için "Anasını bile satardı..." Bir de Vicdani'ler vardı...Vicdanının sesni dinleyen, kimsenin hakkını yemeyen, vatana hizmet edip insanlara faydalı bireyler olmak isteyen, ben değil biz diye düşünen Vicdaniler o zamanlar çoğunluktaydı...
GÖZLERİMİ KAPARIM VAZİFEMİ YAPARIM ilk sahnelendiğinde, Vicdaniler oyunu izleyip gülerler, "Var böyle Efruzlar, ama napalım olacak o kadar!" derler, Efruzlar tiyatro pek izlemez, izleyenleri ise " Ne kaa Vicdani, o kaa para" derlerdi...
Sonra ne oldu? Ne değişti?
Efruzlar pire gibi türedi... Vicdaniler iyice kabuklarına çekildi... Efruzlar, değişen sokak tabelaları gibi, devir değiştikçe değişti... Gün geldi demokrat, gün geldi liberal ve gün geldi, Ilımlı Müslüman oldular... Ceplerini doldurdular, Vicadanileri soydular...
Şimdi Müjdat Gezen Tiyatrosu'nda tekrar sahneleniyor GÖZLERİMİ KAPARIM VAZİFEMİ YAPARIM... Gelin izleyin, gülün, eğlenin...Ama oyun bittikten sonra "Var böyle Efruz'lar , ama ne yapalım olacak o kadar! " demeyin...
Yazar olmak ister misiniz?
Yazar olarak tiyatrodunyasi.com ailesine katılmak, yazılarınızı yüzbinlerce tiyatroseverle paylaşmak isterseniz tiyatrodunyasi@tiyatrodunyasi.com adresine mail gönderebilirsiniz...