Belki de geç kalmış bir yazı diyeceksiniz.Ama hala benim için çok erken ve hiç yazılmaması gereken bir yazıydı.Sizlerin tiyatro oyuncusu olarak,ekranlardan 05 Müzeyyen olarak tanıdığınız " Ayşen Tekin" benim kelimelerle ifade edemeyeceğim bir dostum ,yakınım,başımın sıkıştığında aradağım,her zaman gece gündüz evinin ve yüreğinin kapısı açık olan bir melekti.........
Melekler ölmez diye bilirdim;yanılmışım.Melekler de ölürmüş…
“Canım Ayşen’ime… “
Ruhu üşüyünce böyle oluyor insan
Neye sarınsa ısınmıyor
Uzun zamandır böyleyim
Neye sarınsam üşümekteyim.
Kanat çırpsa bir arı
Gölge düşse kaldırıma
Bulut çarpsa geceye
Ben burada titremekteyim.
Ağustos ayındayız
Ben ocağı yaşıyorum
Neye dokunsam buza kesiyor
Bu yüzden açmıyor sardunyalarım…
Bu yüzden yeşermiyor sarmaşıklarım
Kırlangıçlar bu yüzden konmuyor pencereme
Sokak kedileri dolaşmıyor ayaklarıma
Ben ki,kardan adam erise ağlayan biriyim ya…
….Ruhu üşüyünce böyle oluyor insan…
immortal_seyda - ( 7/5/2008 )
Ayşen TEKİN...anlatamıyacağım kadar severdim onu çocuklar duymasınla tanıdım o haberi alınca dünyam başıma yıkıldı günlerce ağladım ama o hala aramızda seni unutmadık Ayşen TEKİN.....
Yazar olmak ister misiniz?
Yazar olarak tiyatrodunyasi.com ailesine katılmak, yazılarınızı yüzbinlerce tiyatroseverle paylaşmak isterseniz tiyatrodunyasi@tiyatrodunyasi.com adresine mail gönderebilirsiniz...