Ne diyeyim, ne yazayım Allah Kahretsin. Sürekli sahneden de haber vermek olmaz. Ama buradan bir tuhaf yazıyı kaleme almak (daha doğrusu klavyelemek) içimden geldi. Okunsun okunmasın. Öyle zamansız bir şeyler oluyor ki, aklım almıyor, vicdanım kabullenmiyor. Sokaklara insan dökülmesi , tüm bu saçmalığın artık bir kader olmaktan çıkmasını sağlamıyor.
Bundan çok değil, kısa süre önce de “artık bıçak kemiğe dayandı “ cümlesini duymuştum birilerinden, ondan da kısa zaman önce bıçak kemikteydi zaten. Hangisi? Araya zaman girip yeni bir ateş düşmesinden hemen sonra her şey yeniden dillendiriliyor, sonra yeniden rafa kaldırılıyor.
Hangisinin kemiğine dayanmış bıçak çekilip çıkarıldı? Hiç birinin. Hepsi, yine bir sonraki kemiğe dayanacak bıçağın biley taşı oldular. İçi acımayan beri gelsin…
Her yerde açıklamalar, twitter’da lanetlemeler, Facebook’da kınamalar, küfürler… yapılamayacak her şey sosyal medyayı çöplüğe çevirmiş. Ama kimsenin kılı kıpırdamıyor.
Yazar olmak ister misiniz?
Yazar olarak tiyatrodunyasi.com ailesine katılmak, yazılarınızı yüzbinlerce tiyatroseverle paylaşmak isterseniz tiyatrodunyasi@tiyatrodunyasi.com adresine mail gönderebilirsiniz...