Tramvaydayım. İğne atsanız mutlaka birinin orasına veya burasına saplanır, yere düşemez. Merkez durağa gelindiğinde yolcular değişti fakat iğne için hâlâ alan yok. Dikkatimi mıknatıslayan bir grup oldu. Dördü anne, dördü çocukları olmak üzere sekiz kişilik bir grup. Hemen yanımda duruyorlar. Çocukların yaşı tahminimce yedi, sekiz civarında dolanıyor. Dörtte biri erkek olan bu çocuk grubunda hoşumu okşayan cümleler geçti.
-Annene söyle, yarın sizde gelin bilet almaya.
dedi, kızların doğal lideri olduğu anlaşılan sevimli esmer.
-Ne bileti be?
sorusunu ifraz etmekte gecikmedi, her otu bildiğini sanan, çok bilmiş tip oğlan.
-Çizmeli Kedi’ye gitcez ya, ona bilet almamız gerekiyoo.
diye lap yapıştırdı cevabı gözleri mavi, sarışın güzel kız. Fakat onun bu laplığına aldırmadan çok bilmişliğini sürdürdü çok bilmiş tip oğlan.
-Çizmeli Kedi televizyonda çıkıyo ki hep. Hem bende sidisi de var. Şükran abla- dan isteyince takıyo izliyom.
-Ama bu gerçeği ki.
-Nası gerçek?
-Gerçek işte.
-Nası nası?
Giderek hiç bilmediğini anlamaya başladı çok bilmiş tip oğlan. Merak buyurdu. Çok bilmiş tip oğlanın merakını gidermek amacıyla geçen yıl izlediği gösteriyi örnek verdi, kızların doğal lideri olmayan sevimli esmer.
-Biz önceden de Pinokyo’nun gerçeğine gitmiştik. Nilay, ben, bi de Simay.
-Nası gerçek oluyo o kızım?
-Ya tiyatro işte. Böyle tıpkısının aynısı oluyo.
-Ben niye bilmiyom?
-Sen gitmedin mi hiç?
sorusuyla çok bilmiş tip oğlanın gözleri soru işaretli bakmaya başladı etrafına. Çok bilmiş tip oğlanın susmasıyla kızlar hiç tiyatroya gitmediğini elbette anladılar. Grubun doğal lideri olan esmer kız diğer iki kıza:
-Kerem’e küselim. O hiç tiyatroya gitmemiş.
derken adının Kerem olduğunu öğrendiğim çok bilmiş tip oğlan lider esmeri duydu ve:
-Tamam ya küsmeyin. Bende gelcem yarın.
dedikten sonra annesine dönüp:
-Anne. Yarın Nilaylar tiyatroya gitceklermiş. Sende beni götürmelisin.
-Tamam oğlum, götüreyim de nereden çıktı şimdi tiyatro böyle birden?
-Gitmezsem bana küscekler de ondan.
İçime el feneriyle de olsa ışık tutan bu geleceğin aydınlık çocuklarını dinleyebilmek için fazladan bir durak daha tramvayda durdum fakat geldiğimiz durakta inmem gerektiğinden üzülerek indim. Konuşmaların devamında neler oldu bilemiyoruz. Üstelik kızların küsüp küsmediğini de. Fakat şunu biliyoruz ki çocuk tiyatrosunun etkisi hiç de az değil. Lider esmer kızın önerisi olan “küsme” çok bilmiş tip oğlan olan Kerem sadece tiyatroya gitmediği için ortaya çıktı. Tiyatroyu öylesine benimsemişler ki tiyatroya gitmeyen biriyle arkadaşlık etmiyorlar. Tiyatroyu bu denli seven, sevdiren herkese limitsiz teşekkürler. En çok da tiyatroya uzay teşekkürler.
Yazar olmak ister misiniz?
Yazar olarak tiyatrodunyasi.com ailesine katılmak, yazılarınızı yüzbinlerce tiyatroseverle paylaşmak isterseniz tiyatrodunyasi@tiyatrodunyasi.com adresine mail gönderebilirsiniz...
Tramvaydayım. İğne atsanız mutlaka birinin orasına veya burasına saplanır, yere düşemez. Merkez durağa gelindiğinde yolcular değişti fakat iğne için hâlâ alan yok. Dikkatimi mıknatıslayan bir grup oldu. Dördü anne, dördü çocukları olmak üzere sekiz kişilik bir grup. Hemen yanımda duruyorlar. Çocukların yaşı tahminimce yedi, sekiz civarında dolanıyor. Dörtte biri erkek olan bu çocuk grubunda hoşumu okşayan cümleler geçti.
