|
Son Eklenen Yazılar
|
En Çok Okunan Güncel Yazılar
|
|
|
|
|
Bu Tarihte Yayınlanan Diğer Yazılar
Bu yazının yayınlandığı tarihte gündemdeki diğer yazılar aşağıda listelenmiştir...
|
|
LEVENDOĞLU’NDAN DÖRT DÖRTLÜK BİR OYUN: “INISHMAAN’IN SAKATI” (Üstün Akmen) - 3/13/2007
|
|
Gerçek Bir Hikayeden, Sahneye : TEK KİŞİLİK DÜET (İhsan Ata) - 3/12/2007
|
|
ZATEN TOPLUMSAL YIKINTI İÇİNDEYİZ, BARİ “AKM” YERLE BİR EDİLMESİN (Üstün Akmen) - 3/12/2007
|
|
DÜNYA TİYATRO GÜNÜ KARŞI BİLDİRİSİ (-) - 4/22/2007
|
|
AKM YIKILAMAZ ! YIKILIRSA BU NE HAKKA UYAR NE HALKA NE DE AK'LA (İSTANBUL KÜLTÜR VE SANAT SENDİKASI YÖNETİM KURULU) - 3/11/2007
|
|
ÖVÜL AVKIRAN, BEDENİNİ DEĞİŞTİRİYOR: “KASSANDRA” (Üstün Akmen) - 3/9/2007
|
|
Kapıların Dışında (ALTIDAN SONRA TİYATRO) - 3/9/2007
|
|
Tak Tak Takıntı (Üstün Akmen) - 3/7/2007
|
|
MUSTAFA (Kemal ORUÇ) - 3/5/2007
|
|
MEVLÜT BABA (Kemal ORUÇ) - 3/5/2007
|
|
MEHMET (Kemal ORUÇ) - 3/5/2007
|
|
DÜNYA TİYATRO GÜNÜ ULUSLARARASI BİLDİRİSİ 2007 (Sultan Bin Mohammed Al Qasimi) - 3/2/2007
|
|
Ferhan Şensoy'un Karşı Bildirisine Karşı, Karşı Bildirim (Selim Kalıç) - 3/2/2007
|
|
AKLIN AŞKLA ÖRTÜLMESİNİN ESKİMEYEN ÖYKÜSÜ: “LEYLA İLE MECNUN” (Üstün Akmen) - 3/2/2007
|
|
Kadife Çiçekleri (Bakırköy Belediye Tiyatroları) - 3/1/2007
|
|
AKM'Yİ YAPANLAR DA TARİHE GEÇER YIKANLAR DA !... (SAVAŞ AYKILIÇ) - 2/28/2007
|
|
Karakter Tahlil Tablosu (Kemal Oruç) - 2/28/2007
|
|
İNCİR ÇEKİRDEĞİNİ DOLDURMAYAN BİR OYUN: “ÇILGIN DÜNYA” (Üstün Akmen) - 2/27/2007
|
|
ANADOLU'DAN TİYATRO TANIMLARI (Tamer Barış Ülger) - 2/25/2007
|
|
SAHNE DİLİ YAZARI KOYUNCUOĞLU’NDAN ÖZGÜN BİR PROJE DAHA: “ARIZA” (Üstün Akmen) - 2/20/2007
|
|
Kızılırmak - Karakoyun (Üstün Akmen) - 2/16/2007
|
|
Son Dünya (Ve Diğer Şeyler Topluluğu ) - 2/14/2007
|
|
Yaşam Bir Oyun (Üstün Akmen) - 2/13/2007
|
|
7 Köpek (Ankara Devlet Tiyatrosu) - 2/11/2007
|
|
Ölümsüz Öykü - İstanbul Şehir Tiyatroları (Üstün Akmen) - 2/10/2007
|
|
Röportaj : Nejat İşler (Ulusoy Dergisi) - 2/7/2007
|
|
Eyvah Yine Karıştı (OSCAR) (İhsan Ata) - 2/7/2007
|
|
Kurtlar vadiye -ne yazık ki- tekrar inerken... (Bensu Kaya) - 2/7/2007
|
|
Lysistrata - Ankara İrfan Şahinbaş Atölye Sahnesi (Taner Can) - 2/3/2007
|
|
Oyun Sonu - Dostlar Tiyatrosu (Üstün Akmen) - 2/2/2007
|
|
MeradaNesintiler (Tiyato Portre) - 2/1/2007
|
|
İhale (Tiyato Portre) - 2/1/2007
|
|
HAZİNE BULDUM (Tiyato Portre) - 2/1/2007
|
|
Bir Emektar Daktilo (Tiyato Portre) - 2/1/2007
|
|
QUO VADIS (Kemal Başar) - 2/1/2007
|
|
ARADA BİR - Oyunculukta Kalıplasmak ve Haluk Bilginer (Nedret Güvenç) - 1/30/2007
|
|
Röportaj : Aydın ORAK (Müslüm ASLAN) - 1/30/2007
|
|
Dünyanın Ortasında Bir Yer - İstanbul Devlet Tiyatroları (İhsan Ata) - 1/30/2007
|
|
Röportaj : Sarıyer Halk Eğitimi Merkezi Tiyatro Topluluğu (Pınar Şenel) - 1/29/2007
|
|
Tiyatro mu? O da ne demek? (Alıntı) - 1/29/2007
|
|
Çayhane (İstanbul Devlet Tiyatroları) - 1/28/2007
|
Diğer çoğu hastalıkta olduğu gibi benimkinin de temelleri çocukluğuma dayanıyor. Hayır hayır düşündüğün gibi baskı altında falan büyümedim, şiddete de maruz kalmadım. Bahçesinde onlarca ağaç olan bir evde büyüdüm. Bir sürü arkadaşım vardı ve çok da iyi bir ailem. Şimdi "bütün bunlara rağmen nasıl oldu da kafayı yedin" diye soracaksın bana. Peki söylüyorum: Benim hastalığım; insanlara mutluluk vermek… Bakma bana öyle garip garip. Ciddiyim ben. Küçüklüğümden beri çevremdeki herkese bıkmadan, usanmadan mutluluk vermeye çalıştım. Başkaları mutlu olduğunda ben daha da mutlu oldum. Neden diye sorma sakın. Ben gerçek bir insan olmaya çalıştım. Bir de çocukluğumda bir film izlemiştim. İnsanları sadece güldürerek tedavi eden bir doktor vardı filmde. Ondan etkilenmiş olabilirim biraz. Düşünsene; ilaç yok, sadece gülücükler var. Bunu kendime vazife olarak aldım ve büyüyüp kocaman bir adam olana kadar da herkesi mutlu etmeye çalıştım. İnsanların sorunlarını dinlemek ve çözümler üretip onlara sunmak hoşuma gidiyordu. Hatta biliyor musun öyle güzel bir mutluluk zinciri kurmuştum ki bir kişinin sorununu başkalarıyla tartışıp fikirleri sentezliyor ve en iyi çözümü o kişiye sunuyordum. Bütün bunları not ettiğim kocaman bir defterim vardı. Nitekim gel gör ki işler pek yolunda gitmemeye başladı. İnsanlar bir süre sonra bana sırt çevirdiler. Hep gülmek olmazmış. Sorunları da yaşamak, hüznü de tatmak gerekirmiş. Beni her an mutlu görenler artık bana bir uzaylıymışım gibi bakmaya başladılar. Aslında onların biraz da haklı olduğunu anladığımda artık çok geçti. Dışlanmıştım. Nasıl ki büyük bunalımlar yaşayanlar deli ilan ediliyorsa hep mutlu olanlar için de aynı şey geçerliymiş. 
