| | Tiyatro Kursu | Şirket Tiyatrosu | | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| | Ana Sayfa | Hakkımızda | Yazılar | Haberler | Yazarlar | Tiyatro Oyunları | Tiyatro Grupları | Sanatçılar | Kaynak | Duyuru Panosu | | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
SİLAH ARKADAŞLARI…PARDON SAHNE ARKADAŞLARIM İBO CAN GİBİ OLSUN… Hülya Karakaş 
Birileri sefilleştikçe diğerleri yiğitleşiyor bu tiyatro…pardon bu toplumda.Birileri kalleşleştikçe diğerleri sağlamlaşıyor,birileri alçaldıkça,diğerleri yüceliyor,birileri sustukça mecburen hep aynı diğerleri konuşuyor,birileri onursuzlaştıkça diğerleri onura sahip çıkıyor,birileri korktukça,korkmayı bir alışkanlık haline getirdikçe,diğerleri cesurlaşıyor. Kendilerinden başka herkese dokunanlar,kendilerini ise dokunulmaz zanneden güçlere cesurca kafa tutan kimse kalmadı mı aramızda ki;bir oyuncuyu nasıl ve nereden vuracaklarını çok iyi bilen,vahşi kurmaylarıyla türlü entrikalar çeviren,ardından timsah göz yaşlarını dökenlere karşı omuz omuza dayanabileceğimiz sağlam kaleler kuramıyoruz? Dedikodunun çamurunda debelenip,yaptıkları alçaklığa bahaneler ararken o birileri,diğerleri gerçekleri dümdüz,eğilip bükülmeden söylemeyecekler mi?Bu rezillikleri yapanlara “siz kimsiniz,kendinizi ne sanıyorsunuz” diye sormayacak mı?Yanlış sanat politikaları,akılsızlıkları,hesapsızlıkları yüzünden tiyatroyu bir çıkmaza doğru sürükleyenler,bu çıkmazı gösterenleri karalamak için de zehirli dedikodular yayanlara diğerleri dur demeyecek mi?Belki diyecekler de zamanını mı bekliyorlar?Zamanı bugün,çünkü yarın çok geç olabilir. 22 Eylül sabahı,elde kalan son tiyatrolardan biri olan Fatih Sahnesin de toplandığınızda yanınızdaki koltukta oturan arkadaşınıza iyice bakın,bakmayın görün onu,çünkü belki son defa görüyor olabilirsiniz.Bir de on yılı aşkın bir zamandır sahneye çıktığınız,sırtınızı dayadığınız,elini tuttuğunuz,birlikte güldüğünüz o yeşil gözlü adamı arayın,nerede o,artık aranızda değil mi,neden peki,cılız seslerinizle değil,bağırarak nerede olduğunu sorun.İbrahim Can’ın neden artık bu koltuklardan birinde oturmadığını hep bir ağızdan tiyatro şarkısı söyler gibi merak edin ve arayın onu.Konuşulacak en önemli konunun bu olduğunu düşünün.Biz bütün önemsediklerimizi yok sayarak,erteleyerek,öteleyerek toplumca hata yaptığımızı bugün geldiğimiz noktada çok net görüyoruz.Aramızdan birileri kayıp gittikçe;bu toplumun daha önemli sorunları var deyip hep sustuk.Hata yaptık.Tiyatromuzda da öyle yapmayalım.Hele İbocan gibi adamlar gidince daha çok bağıralım. Bir kavganın içine atsam kendimi,yanıma “silah arkadaşı” olarak İbocan’ı seçerdim.Bilirim ki beni arkadan vurmaz,ölürsem cesedimi yerlerde sürüklemez.Sahneye çıktığımda yanımda hep İbocan gibi oyuncular olsun isterim.Çünkü onun gibi sahne arkadaşları beni şefkatle ve cesaretle korurlar sahnede.Hayatımı olduğu gibi ölümümü de onun gibi adamlara emanet edebileceğimi bilirim. Onlarca oyunda (Ben Anadolu,Divane Ağaç,Düş Oyuncakları…)asistanlık yaparak sizlere hizmet etmiş bir meslektaşınızın,nedeni ne olursa olsun gitmesi bu denli kolay hazmedilir mi?Tozlu Çizmeler’de ki Yüzbaşı Cevat’ı aramayacak mısınız?Ya Dosya oyununda ki “Polis”i,bırakalım gitsin,sokaklara mı karışsın?Eskici Dükkanında ki “Memur”u hiç hatırlamayalım mı,ne oldu peki,hafızamızı mı kaybettik?”Çocuk Oyunu…”sözcük olarak bile bizi ürkütürken,o meslektaşımız bunca yıl onlarca “Çocuk Oyunu”nda (Keloğlan,Çevreci Prens,Lay Lay Lom…)oynadı.”Hayır oynamak istemiyorum,çok yorgunum,rahatsızım…”deme hakkı yok mu?Biz ciğerlerimizi söke söke “Hayırrrr”diye bağırırken,onun en efendice bu hakkını kullanması neden gözümüze battı?Peki bundan sonra seçenek kutucuğuna “hayır” şıkkını işaretleyenler olursa ne yapacağız,asacak mıyız onları da?Sakın bana “Asmayalım da besleyelim mi” demeyin…Derseniz…Oyuncu olarak onunla çalışmayı seçmiş yönetmenlerin bu konuda seslerini yükseltmelerini bekliyor insan. Şu anda Genel Sanat Yönetmeni koltuğunda oturan Orhan Alkaya’nın aslında nasıl böyle bir kararın altına imza attığını anlayabilmiş değilim.Çünkü elimde ki tiyatro ile ilgili basın dosyasında (Yaşasın arşivcilik..!)çeşitli dönemlerde,çeşitli gazetelerde çıkan demeçlerine bakıyorum da…Örneğin 2002 yılında Milliyet gazetesinden Ayça Tezer imzalı yazıda şöyle diyor:”İstanbul Şehir Tiyatroları,Cumhuriyet’e hediye edilmiş bir büyük kapitaldir.Kötü yönetimlerle,darbelerle,dış müdahalelerle örselenmiş Cumhuriyet idealimizin,hala ayakta durmayı başaran nadir kurumlarındandır.Bürokratik müdahalelerin tarih boyunca Şehir Tiyatroları’nda sadece zaman yitimine ve kargaşaya yol açtığı hususuna da dikkat çekmek zorundayım…”Bence de Orhan Alkaya.Bürokratik müdahaleler bir sanat kurumunda hiç de şık durmuyor.Bakın 2002 yılında Cumhuriyet’i bu denli önemseyen bir sanatçı arkadaşımızmışsınız,bugün sular tersine mi akmaya başladı da tam tersi durumlar oluştu?Yazı şöyle devam ediyor…”Tiyatroya sanatçıların fikri sorulmadan yapılan her türlü atama belediyenin tiyatroyu denetlemek istediği yönünde kuşkular uyandırmaktadır…”Gerçekten çok doğru şeyler söylemişsiniz,bu satırların altına imzamı atmak istiyorum da üzerinden altı yıl geçtiği için o şansımı kaybetmiş bulunuyorum.Ama siz bu verdiğiniz demeçlerin (gelecek diğer yazılarımda bunlardan çok örnek vereceğimi bilmenizi isterim.)bellek kaybı yaşayan topluluklarda unutulduğunu düşünmüş olmalısınız ki aynı yöntemle atandınız ve bir sanatçı arkadaşımızı da kapının önüne koymaktan beter ettiniz.”Kendi mi gitti” Çok affedersiniz sizi duyamadım da.Ne yapalım kendi gittiyse,korkmuş olamaz mı başına geleceklerden.Zaten bu tiyatroda çoğu genç sanatçı arkadaşım gelecek kaygısı yaşadıklarından ötürü korkuyor.Güvencesi yok,sendikası yok,nereye gideceği konusunda bilgi sahibi değil.Herkesin kaderi Genel Sanat Yönetmeni koltuğunda oturan kişinin iki dudağı arasında. Biz İbrahim Can’ı aramaya devam edelim.Ona sesimizi duyuralım.Sesimiz ne kadar gür çıkarsa kendini o kadar güçlü hissedecektir.En sevmediğimiz,en görmek istemediğimiz sanatçı arkadaşınız kim diye düşünmeyin bile,birinin gitmesi,diğerinin bitmesi anlamına gelir. Hülya Karakaş Yazarın Tüm Yazıları Paylaş  Tweet
Serap Ezgin - ( 12/14/2008 ) Sevgili Hulya Hanım, sızı anlınızın tam ortasından hem sevkatle hem de mınnetle opuyorum,bu yazmıs oldugunuz her satırda Ibrahım Can’ a yurekten sahıp cıkıyorsunuz, ıbrahım’ın sızın tabırınızle Ibo Can’ın, canını yakan, beyınlerının duragan calısan, eksık zıhnıyete sahıp olan bır takım kısıler zafer kazandıklarını zannederken aslında kaybedıyorlar cunku gercekte paha bıcılmez yureklerın adam gıbı adamların gıdısıne neden olmak veya gıdısını ızlemek aslında ıcını kemıren bır kıskanclıktır, kıskanclık denılen zehır kan gıbı damardadır, ben Ibrahım Can’ın Eskıcı Dukkanı oyununu bır kac kez ızledım oradakı memuru hıc bır zaman unutmam, ben bınlerce tıyatro ızleyıcılerınden bırıyım o benı bılmedı ve gormedı ama oyun sonrası cıkısındakı gordugum İbrahım’ın gozlerındekı pırıltı hep aynıydı, Hulya hanım yazınızı 18.09.08 yazmıssıız ben daha yenı okudum umarım kı yapılan hatalar duzelmıs olsun. Esen kalın, AYŞEGÜL CAN - ( 3/1/2009 ) AKILSIZ OTARİTE ,AĞZI KESKİN OLMAYAN BİR KESERE BENZER.DÜZELTMEKTEN ÇOK PARÇALAMAYA YARAR...BUNU BELİRTİKTEN SONRA KÜÇÜK ACILAR ANLATILABİLİR AMA BÜYÜK ACILAR DİLSİZDİR DİYORUM...BEN SADECE ABİMİN BU ZOR KARARINDAN SONRA ONU YALNIZ BIRAKMAYAN BÜTÜN HERKESE TEŞEKKÜR EDERİM.SAYGILARIMLA... |
Tiyatro Kursu Başlıyor! 19 Kasım'dan itibaren her SALI Kadıköy'de! Çalışanlara yönelik hobi sınıfı!  Duyuru Panosu!
Son Eklenen Tiyatro Oyunları
Güncel Yazılar
Yazar olmak ister misiniz? Yazar olarak tiyatrodunyasi.com ailesine katılmak, yazılarınızı yüzbinlerce tiyatroseverle paylaşmak isterseniz tiyatrodunyasi@tiyatrodunyasi.com adresine mail gönderebilirsiniz...
Güncel Haberler
Tiyatro Dünyası'nı takip Edin 
|
.. |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
