Oyunların birkaç istisna dışında neredeyse büyük bir çoğunluğu yabancı yazarların imzasını taşıyor. Yerli olanların çoğu ise Türk tiyatrosunun eski usta kalemlerinin eserleri. Ülkemizde bir  çok üniversitede son zamanlarda artan dramatik yazarlık bölümlerinin ve bu bölümlerden mezun olup tiyatro sanatının akademik disiplinini ve birikimini almış olan nice öğrencisi maalesef oyunlarını sahneletecek bir tiyatro bulamıyor. Mitos-boyut yayınlarının özverili çabasıyla genç yazarlar oyunlarını zaman zaman kitap haline getiriyor tabi buda yetmiyor. Çünkü unutulmamalı ki tiyatro okunmak için değil oynanmak içindir. Bahsettiğim konunun çok farklı nedenleri de var. Ülkemizdeki dramaturgların ve yazarların bu soruna nasıl bir perspektifle eğildiklerini bilmiyorum. Emin olduğum bir şey var ki o da bir ülke tiyatrosundan söz edebilmek için bu ülkenin yazarlarından söz etmek gerçeğidir. Ahmet Cemal’in bu konuda çok açımlayıcı olacak bir düşüncesi var. Ona göre tiyatrolarımızın sadece  yabancı eserleri sahnelemesi bir tiyatro etkinliğinden öteye gidememekte olduğu gerçeğidir. Ulusal bir dil ve kültürün izleklerin taşımayan metinlerle bir ülke tiyatrosu oluşturulamaz. Klasik ve modern yabancı metinlerin önemi tabi ki yadsınamaz. Onlara kendimize ait olan bir tiyatro ile perçinleme olanağı katarsak tiyatronun yerel ve evrensel özellikleri harmanlanmış olur. Bazı usta sanatçıların hala bu gerçeği görememiş olması insanı düşündürmeden edemiyor. Yıllardır bildik rejilerle bildik klasik eserleri sahnelemekten bıkmayan bazı tiyatrolar şimdi modern oyunlar sahneliyoruz kılıfı altında Yabancı oyunları kes kopyala yapıştır yöntemi ile önümüze sunuyorlar.