Tiyatroyu da Tiyatrocuları da Seviyorum
Nuran Becerikli
Tiyatro benim için sinemadan daha öncelikli olmuştur her zaman.
Çocukluğumdan bu yana tiyatro kokusunu sevmişimdir,O uzun kalın ,bordo kadife perdelerini,sahnesini,ışıklarını,sıralı güzel koltuklarını,insana insanla hizmet veren O insanları sevmişimdir.
Ve ışıklar sahne
O muhteşem kırmızı kadife perdeler kapalıyken yavaş yavaş açılırken, oyuncularıda yavaş yavaş görebilmek ve perde açıldığında birebir görebilmenin duygusunu heyacanını yaşamak benim için apayrı bir mutluluk olmuştur.Oyuncularla gözgöze gelip yüreklerde buluşmak tiyatronun ayrıca güzelliğidir.
Hep merak etmişimdir ve o an oyuna geçmeden ,oyuncu olmadan hemen öncesi perde arkasında bekleyen O güzel insanların ne düşündüklerini,son dakika hazırlıklarını,seyirci koltuğumdan ışınlanıp yanlarında olmayı ve perde açılmadan saniyesinde koltuğumda yer alıp hiç bir saniyesini bile kaçırmaksızın izlemek.
Bir başka merakım daha doğrusu kaygım bu güzel insanların az paralarla hem özel hayatlarını hem iş diyemem zaten tiyatro bir tiyatrocu için özeldir hobisidir,sevdasıdır,yaşam kaynağıdır;zorluklar içerisinde yapmaya çalışmak yaşatabilmek kaygılarında kalmaları..Gelir diyemiyorum ne yazıkki geçim olabilir ancak sıkıntılar,kaygılar içersinde perde önüne geçtiklerinde belki hala bu sıkıntıyla sahnede yürekleri ağlarken bizlerin yüreklerini güldürürler,yaşatırlar,düşündürürler,eğitir öğretirler.
Ve O güzel selamlarınıda eksik etmezler.Pek bi güzel selamlarlar.
Bilgi bambaşka birşeydir hafıza ve yüreğimizde oyunlarıyla oyuncularıyla yaşarlar;eskimez,değer bilir eskitmeyiz,eşya gibi değişemezde.
Oyun bittiğinde tiyatrodan ayrılasım gelmez,buruk ayrılım;ayrılıken salonda kalan son 2-3 kişiden biri olurum sahneyi,tiyatroyu bir de böyle yaşarım derin derin kokusunu soluyarak,o günün anısına oyun programını alır saklarım,yeni bilgileri almamın yanısıra beynimi,yüreğimi besleyen bu güzel duygularla eve giderim,başka bir yere uğramam büyüsü bozulmasın diye ve hemen birileriyle paylaşırım bu güzellikleri,şu oyuncu bunu yaptı,şöyle oldu bu tiyatroda,böyle böyle diye,bir daha ne zaman gideceğiz...
Tiyatrocular, tekrar tekrar oynadıkları oyunlarını ilk kez oynarcasına heyecanla canla başla ve herbiri başrol oynarcasına sergilerler izleyicilere.İzleyicilerin herbiri onlar için özeldir,değerdir.
Oyun süresi ne kadarsa dört dakika daha ekleyelim lütfen.Eğer oyun 80 dakika ise 4 dakika ekleyerek oyun süresini 84 dakika bilelim.Hemen yerimizden kalkıp gitmeyelim,bize bu güzellikleri canlı canlı birebir yaşatan sanatın yorgun savaşçılarına alkışlarımızı ihmal etmeyelim.Zamansızlık varsa varsın 4 dakikası saygın,değerli Tiyatro Oyuncularımıza,Tiyatrolarımıza bizim de onlara selamımız olsun.Hem o kadar oyun yorgunluklarına rağmen rastlar belki bir iki kelime konuşabiliriz 1-2 dakika daha fazla görebiliriz,ne güzel..Ki bu işi zor şartlarda yaptıklarından fazlasıyla hakediyorlar,ALKIŞLARIMIZLA besleyelim;bu zaten yapmamız gerekndir lütfetmek değildir.
Tüm emeği geçen Tiyatrocularımızı ve sahne arkasında emeği geçmiş İnsanlarımızı ALKIŞLIYORUM,Varolun Varedin.
öylebiri - ( 3/28/2009 )
Ne güzel yazmışsınız, bayıldım :) Son dakika hazırlıkları merakınıza, oyuncuların uzun uzun alkışlanması ve hatta tebrik edilmesi fikrinize ve bir oyunu izlemenin, o insanlarla canlı canlı göz teması kurmanın güzelliğine aynen katılıyorum. İşine yüreğini koyan bütün oyunculara selam olsun. nuran - ( 5/3/2009 )
Teşekkürler "öylebiri"Siz benden daha güzel yazmışsınız;özetleyerek ve en çok hoşunuza gidenler itibariyle.Önce insan olabilen tüm yüreklere selam olsun.
Yazar olmak ister misiniz?
Yazar olarak tiyatrodunyasi.com ailesine katılmak, yazılarınızı yüzbinlerce tiyatroseverle paylaşmak isterseniz tiyatrodunyasi@tiyatrodunyasi.com adresine mail gönderebilirsiniz...