| Tiyatro Kursu  | Şirket Tiyatrosu
Tiyatro Dünyası
Tiyatro Dünyası Bu Sahnede...
 
Ana Sayfa  |  Hakkımızda  |  Yazılar  |  Haberler  |  Yazarlar  |  Tiyatro Oyunları  |  Tiyatro Grupları  |  Sanatçılar  |  Kaynak  |  Duyuru Panosu  |
WC Giriş Hakkının Elde Ediliş Öyküsü: Sidikli Kasabası Müzikali
Üstün Akmen



Müzikal dediğimiz, önceleri 1890’larda komik operalardan kaynaklanarak Sidney Jones (The Geisha, 1896), Gilbert ve Sullivan gibi bestecilerle zirveye erişen İngiliz müzikli komedi ve oyunlarını tanımlamak için kullanılan müzikal terimmiş, sonraları, yani 1894’te Londralı menajer George Edwardes ile New Yok’a ulaşmış, 1920’lerde Broadway’de çok zengin dekorlu, konuşma, şarkı, topluluk, koro gibi vokal unsurlar yanında dansa da çok önem verilen yeni bir kimliğe kavuşmuş. Broadway tiyatrosu denilen, neşeli konuları içeren, genellikle 2 perdelik bir tür eğlence tiyatrosu işte böyle doğmuş. Bizde bu türe yakın en başarılı örnek, Yalçın Tura’nın Haldun Taner’in metni üzerine 1964 yılında bestelediği “Keşanlı Ali Destanı” olmuş.

TEŞEKKÜRLER ŞAKİR GÜRZUMAR
Bir yıl kadar önce bir araya gelerek kolektif bir ekip oluşturan, tek istekleri bu ülkede gerçekten “müzikal” yapmak olan ve buna inanan; şan eğitimli, çok sesli müzik yapabilen, dans edebilen, tiyatroya gönülden bağlı 20 kadar genç, tiyatro ve müzikal dünyasının Oscar’ı olan Tony Ödülleri’ne 10 dalda aday olmuş ve “en iyi müzik”, “en iyi metin” ödülleriyle başarısı taçlandırılmış güncel bir müzikal olarak da adlandırılan “Sidikli Kasabası Müzikali”ni sahneleyebilmek için çalışmalara başlamış. İstanbul Devlet Tiyatrosu Müdürü ve Türk tiyatrosunun önde gelen yönetmenlerinden Şakir Gürzumar, onlara kucak açmış ve İstanbul Devlet Tiyatrosu’nun ülkemizde bir eksiği tamamlamasına, bu sezon iki bölümlük bir müzikal sahnelemesine neden olmuş. “Sidikli Kasabası Müzikali”, Greg Kotis’in sahneye koyduğu, Mark Hollmann ile Greg Kotis’in birlikte librettosunu hazırladıkları, Mark Hollmann’ın müziğini yaptığı bir müzikal.

İŞLEVSİZ SALONLARDA SANAT YAPMAK
Gürzumar, iyi ki neden olmuş. İstanbul denilen anakentte yaşayanlar, üç yıldır operanın, balenin, müzikalin tadını unuttu; opera, bale, müzikal sevenin damağı kurudu. Heyula gibi Atatürk Kültür Merkezi (AKM) çürümeye terk olundu, için için çürümesi bizzat başbakan tarafından “çün” buyruldu. Derken Kadıköy Süreyya Sineması opera binası olarak kuruldu. 2010’un Kasım ayında, Beşiktaş Belediyesi bir alışveriş merkezinin içinde salon açtı diye içimiz heyecanla doldu. Böylece girişi olamazcasına zevksiz, hastane koridorlarına benzeyen, yerleri bembeyaz mermer, duvarları morg beyazı, insanın gereksinim halinde “tuvalet nerede” diye değil de, “üroloji nerede” diye soracağı gelen bir salon daha bulunmuş oldu. Salonda orkestra çukuru yoktu.

“SU DURUMU İLE İLGİLİ BOKTAN BİR MÜZİKAL”
Çaresizlikler içinde ölüm kalım savaşı verenlerden İstanbul Devlet Tiyatrosu, bir alışveriş merkezinin 2. Katında kendine yer buldu. Dünyanın ısınıp suların azalmasıyla birlikte, tuvalete girmenin sınırlandırıldığı, işemenin özel bir şirketin denetimine verildiği bir kasabada geçen müzikal, işte bu salonda sahnenin olamazcasına dar olanakları içinde sahneye konuldu. Tuvalet parasını ödeyemeyenlerin bir gidenin bir daha geri dönmediği, gizemli mi gizemli Sidikli Kasabası’na gönderildikleri, kimsenin birbirinin gözünün yaşına bakmadığı, tüm genel tuvaletlerin özelleştirildiği ve bu ortamda aniden kıvılcımlanan bir aşk ateşinin aynı zamanda mevcut sisteme karşı çıkışın alevini parlattığı, sosyalist ideolojiyi demode bir şekilde mutlu sona ulaştırmayan, fazlasıyla da yeren, oyun içinde karakterlerden Küçük Sally'nin söylediği gibi: “Su durumu ile ilgili boktan müzikal”, Oğuz Utku Güneş’in yorumuyla sahne ışıklarına kavuştu.

O NE DUMAN ÖYLE!
Oğuz Utku Güneş, kendi içinde tiyatro mantığı olan bir yorumu yeğlemiş. Vodvil, fars kalıplarından ısrarla kaçınarak, çağdaş bir “komedi müzikal” yaratmak istemiş ve bana sorarsanız başarmış. Oyun boyunca bozulmayan kurgu bütünlüğünü sağlayarak izleyiciyi oturduğu koltuğunda, kendi dünyasından alarak sahne ile özdeşleşmesini sağlamış. Göze batmayan “Counter Cross”uyla denge sağlamış. Sahne üzerindeki hareketlerini belirleyici temel kuralları oyuncularına iyice belletmiş. Hele bir de o kadar sık duman püskürtmeseymiş. Hele hele bir de, gereksiz mi gereksiz Memur Lockstock ile Memur Barrel’in ikili tablosunu kesseymiş.

DEKOR-KOSTÜM-IŞIK
Oğuz Utku Güneş’in yorumuna Şirin Dağtekin Yenen’in dekoru da olabildiğince katkı sağlamış. Yenen, çizgilerinde yeterince incelikli görünmeyenin esasında çok fazla incelikli olduğunun, kaba görünenin yeterince kaba olmadığının altını çizmiş. Bir anlamda, izleyiciyi hem tiyatronun atmosferine dâhil etmek ve ortamı paylaştırmak istemiş, hem de drama gereği öğeler kullanmış. Nebi Birgi, değişik koreografisiyle dansçıların estetiğine bambaşka güzellikler katmış.

Mihriban Oran’ın giysi tasarımları (hele hele Hope Cladwell’inkiler) pek güzel, pek zevkli, pek matluba uygun, tamam da keşke dikişleri de böylesine baştan savma değil, güzel olabilseydi. Önder Arık, genel atmosferi tamamlamada ve diğer yönlerden gelen ışıkların gölgelerinin yok edilmesinde kullandığı tepe ışıklarıyla başarıya ulaşmış. Önder Arık ve ışık deyince, profil projektörlerden birinden mi, “Beam-Lights”lerden mi (bilemem) kaynaklanan pırpırlaşmayı eleştirecek değilim elbette.

HOLLMANN’IN MÜZİĞİ, KODALLI’NIN UYGULAMASI
Müzikalin müzik direktörlüğünü Murat Kodallı üstlenmiş. Murat Kodallı, Mark Hollmann’ın insanın duygularını, düşüncelerini seslerle anlatma olanağını yaratan “dil”ini iyi yakalamış; Onur Avdan (Keyboard), Ozan Özkök (Bas), Güneş Bulak (Klarnet-Saksafon), Ersin Özer (Trombon), Yılmaz Tümözen (Davul)’a da iyi uygulatmış. Hollmann’ın değişik ritimleri bir potada kaynatan ve kulaklarda eriten müziği, hiç kuşkum yok ki gösterim içinde bütünüyle “biricik” konumlardan birine sahip çıkmakta. Müzik tam da istenildiği gibi oyuna hizmet katıyor, atmosfer yaratıyor, açıklıyor, belirginleştiriyor; yer yer laytmotife dönüşürken, bu anlar sırasında seyirci/dinleyicinin durum saptaması yapmasını sağlıyor.

OYUNCULUKLAR
Müzikalin oyunculukları genel anlamda kusursuza çok yakın. Bill’de Hilmi Duruoğlu, Maria Augusta Rodrigues’de Nazlı Uğurtaş, Minik Tom’da Alper Aksoy, Sue’da Ayşe Gündüz, Bastıbacak Becky’de Güniz Bilge uygun durumları saptamalarıyla, bedenlerine uygun pozisyonlarda imgelemlerinde kurdukları rolü sindirmeleriyle, danslarında kol ve bacaklarının devinimlerinin farkındalıklarıyla aldıkları alkışı hak ediyorlar.

Diğer taraftan, Keskin Bıçak Mary’de Derman Çinkılıç ve Âmâ rolünde Köksal Ünal dikkatimi kışkışlarlarken, Sevil Tufan Josephine Strong’u (anne rolü için fazla genç kalmasına karşın) pek güzel canlandırıyor. Kate’de Aslı Zırhlı, Ally’de Didem Atasoy şarkıları, dansları, fizikleriyle dikkat topluyorlar. Bay Mcqueen’de Adnan Yiğit, Senatör Fipp’de Taner Tuncay can verdikleri karakterleri psikolojik dürtüleriyle bütünleştirmeleriyle öne çıkarlarken, Şef Penelope Pennywise’da Selmin Artemiz fevkalade temiz sesiyle dikkat çekiyor.

BESTE ÖZGÜMÜŞ’E DİKKAT EDİLMELİ, BEN ETTİM!
Caldwell B. Cladwell’de Barış Arman oyuncunun en yoğun anlatım aracının hareket olduğunu biliyor ve iri vücut yapısına karşın ağır kalmıyor. Dilsiz Dolly’de Beste Özgümüş, vücut yapısının canlandırdığı karakterin bir parçası olduğunun farkında, teatral açıdan da başarıya ulaşıyor. Dolly’e ellerinin, sırtının, ayaklarının herhangi sözlü anlatımdan daha verimli ve etkili olacağının bilincinde olarak can veriyor. İhrtiyar Joseph Strong’da Taner Tunçay görevini yapmakta. Efe Ünal eşcinsel Polis Memuru Barrel’i hiç köpürtmeden veriyor. Doruk Şengün aynı zamanda anlatıcı da olan Polis Memuru Lockstock karakterinin altından başarıyla kalkıyor. Sahnede her göründüğünde, dramatik sürekliliğin kopacağını sezmiş, önlemini de almış, karakterinin fiziksel ve psikolojik yönelimlerini iyi araştırmış olduğunu ortaya koyuyor. Küçük Sally’de Berfu Aydoğan hiç kuşkum yok teatral yeteneği olan bir oyuncu. Duygusal ve teknik olarak gösterdiği gelişmeye bağlı olarak doğal olarak kendine olan özgüveni de var.

NEBİ BİRGİ VE CEREN GÜNDOĞRU UMUT SALGILIYOR
Bobby Strong’da Nebi Birgi vücut yapısına dış aksiyon ve iç aksiyonun yansıması için uyarıcı etkilere mükemmel karşılık veriyor. Alt ve üst tonlarını aynı düzeyde tutmasıyla alkışı gerçekten hak etmekte… Her şarkısında bir anlamda ses gösterisi yapıyor. Kafa sesiyle göğüs sesinin miksajını çok iyi ayarlıyor. Başarılı, abartısız, yerli yerinde bir Bobby Strong çiziyor.

Hope Cladwell’de Ceren Gündoğru sesinin titreşimlerini çok iyi duyumsuyor. Sesinin tınısını büyüterek güzelleştirmesini de biliyor, rol yapmayı da pek güzel başarıyor. Şarkı söylerken yüz estetiğini hiç bozmaması, sözcükleri ağzında yuvarlamaması yanı sıra, dinleyiciyi sarıp sarmalayan ıpıl pırıl sesini de pek güzel kullanmasıyla özel dikkat çekmekte.

“Sidikli Kasabası Müzikali”, (konusunu falan boş verin) her şeyden önce oyun boyunca sanatsal arzu ateşini korumak için çaba gösteren bir kadroyu izlemek açısından fevkalade önem arz ediyor.

Üstün Akmen

Yazarın Tüm Yazıları


Paylaş      
Yorumlar

serap güzey - ( 4/11/2012 )
Acaba sizinle aynı oyunumu izledik sayın Akmen? Yoksa tanıdığınız birilerinin sahnede yada sahne gerisinde bir görevimi var?

cgd_sabanc - ( 7/2/2012 )
Yukarida yazan hanımın mantigindan gidersek Ustun Akmen-e ya da oyundan birilerine dusmanlıgı var.cunku tiyatro izleyen ve elestiri okuyan biri Sayin Akmene ya da bu oyuna ithamda bulunacak kadar kultursuz ya da kör olamaz.3kere seyrettim ve belki 300kisinin de izlemesine vesile oldum,birakin oyuncuyu,dtyi Ülkemle gurur duydum.belki benim de oyundan tanidigim vardir o zaman.

Bu Oyun Hakkındaki Görüşlerinizi Paylaşın !

İsim
Mail  (Yayınlanmayacak)
Yorum
Güvenlik Kodu= 1000
Lütfen bu kodu yandaki kutuya yazınız
 

    Son Eklenen Yazılar     En Çok Okunan Güncel Yazılar
27 MART… UMUDUNU ARAYAN BİR GÜN (Ahmet Yapar)
YOKLAMA LİSTESİ (Skeç)
    Tüm Tiyatro Yazıları

    Bu Tarihte Yayınlanan Diğer Yazılar
    Bu yazının yayınlandığı tarihte gündemdeki diğer yazılar aşağıda listelenmiştir...

  • Bir Tiyatro Resitali: Önce Bir Boşluk Oldu Kalp Gidince, Ama Şimdi İyi (Üstün Akmen) - 1/12/2012
  • Vahşetten Can Acıtıcı, Can Alıcı Doğru Bir Kesit: DİSKO 5NO'LU (Üstün Akmen) - 1/12/2012
  • Yücel Erten -Barış- adlı oyun ile Ankara'da (Füsun Balkaya) - 1/12/2012
  • Üstün Akmen Söyleşisi - Egemen Kültüre Karşı Yeni Bir Tiyatro Anlayışına Gereksinim Var (Gamze Akdemir) - 1/12/2012
  • Stanislavski ile Yapılan Kurgusal Bir Röportaj - 2 (Erkan Küçük) - 1/11/2012
  • Şakayla Söyler (ama doğruyu söyler) Haldun Taner (Rengin Uz) - 1/11/2012
  • Yaşam Kaya'nın Keşanlı Ali Destanı ile ilgili yazısına Melih Anık'tan büyük tepki (Melih Anık) - 1/10/2012
  • Haldun Taner'den Çeşitlemeler (Hayati Asılyazıcı) - 1/4/2012
  • Repliğini Seç,Oyunu Seyret,Kendini Bul (Rosenbergler Ölmemeli) (Melih Anık) - 1/4/2012
  • Tiyatromuzda, tek seyircili yeni bir kavram ürünü: ÜçKişi (Üstün Akmen) - 1/4/2012
  • WC Giriş Hakkının Elde Ediliş Öyküsü: Sidikli Kasabası Müzikali (Üstün Akmen) - 1/2/2012
  • Üstün Akmen Söyleşisi - Anlattıklarım önemsiz ama iyi yazarım (Özlem Özdemir) - 1/2/2012
  • -Sidikli- mi? Orası da Neresi? (Aycan Akçamete) - 1/2/2012
  • Tiyatroda Eleştiri -Seçmek-le Başlar - İstemem Eksik Olsun (Melih Anık) - 12/30/2011
  • Tiyatro Artı'dan Sıra Dışı bir Gösteri… üçKİŞİ (İhsan Ata) - 12/28/2011
  • Kaderciliğin yadsınmasının öyküsü Bursa'da: Macbeth (Üstün Akmen) - 12/28/2011
  • Hüzün Kokulu LİMONATA (Rengin Uz) - 12/24/2011
  • Değişen ve gelişen Eskişehir (Hayati Asılyazıcı) - 12/24/2011
  • Ölümünden sonra değeri anlaşılan Oğuz Atay (Hayati Asılyazıcı) - 12/24/2011
  • Yönetmen Günersel Yazar Günersel'e Karşı:Bok Sosyolojisi (T.Su) (Melih Anık) - 12/24/2011
  • Stanislavski ile Yapılan Kurgusal Bir Röportaj 1 (Erkan Küçük) - 12/24/2011
  • İBBŞT Genç Günler ve Ufak Bir Hata (İBBŞT) (Melih Anık) - 12/23/2011
  • Bir Raftan – Bir Sahaftan: Yaşam-Oyun / İnsanda Tiyatro-Tiyatroda İnsan (Kadir Yüksel) - 12/23/2011
  • Stephens bu kere ne anlatıyor ya da neyi anlatamıyor: Bulanık (Üstün Akmen) - 12/21/2011
  • Yazın ve sahne sanatı arasındaki ince çizgide… - Ve Hep Birlikte Soldan Çıkarlar (Aycan Akçamete) - 12/19/2011
  • İktidar Hırsı ve Kösem Sultan (İhsan Ata) - 12/19/2011
  • Ali Poyrazoğlu Tiyatrosu'nda Beni Unutma (Üstün Akmen) - 12/16/2011
  • Yıldızlar sönmesin diye... (Tufan Taştan) - 12/16/2011
  • Sönmez Atasoy - Taziye Sayfası - Başsağlığı Mesajları (Taziye Sayfası) - 12/15/2011
  • Tiyatro ve onun geleceği üzerine bir analiz: Tiyatrounun Tarihsel Yolculuğunda Tiyatrocunun Rolü (Zafer Kılıç) - 12/12/2011
  • Şakayla Söyler Haldun Taner ve -Son Vicdani- Ali Erdoğan (Melih Anık) - 12/11/2011
  • İstanbul Devlet Tiyatrosu Yapımı -Ne Dersin Azizim- Oyununun İsveç Turnesi İzlenimleri (Savaş Aykılıç) - 12/9/2011
  • Tiyatro Ödülü Nasıl Olmalı? (Melih Anık) - 12/8/2011
  • War Horse'dan Myanmar Kukla Tiyatrosu'na (Melih Anık) - 12/8/2011
  • Bir Satge Projesi: BULUŞMAHAMLET (Üstün Akmen) - 12/7/2011
  • İnançlarını kendi seçen birinin dogmatik bataklığına gömülüşü: Alevli Günler (Üstün Akmen) - 12/7/2011
  • Ayıp Ettik (Hakan Yozcu) - 12/5/2011
  • Bu Oyun İzleyenleri Terletiyor… Yüksek Derece (İhsan Ata) - 12/5/2011
  • Disko 5 No'lu (Erkan Küçük) - 12/5/2011
  • Minik Kuşların Ciki (Erkul Eğilmez) - 12/5/2011


  • Tiyatro Kursu Başlıyor!
    19 Kasım'dan itibaren her SALI Kadıköy'de!
    Çalışanlara yönelik hobi sınıfı!



    Duyuru Panosu!



    Son Eklenen Tiyatro Oyunları

         Güncel Yazılar

    Yazar olmak ister misiniz?
    Yazar olarak tiyatrodunyasi.com ailesine katılmak, yazılarınızı yüzbinlerce tiyatroseverle paylaşmak isterseniz tiyatrodunyasi@tiyatrodunyasi.com adresine mail gönderebilirsiniz...

    Mail Listemize Üye Olun

         Güncel Haberler
    Tiyatro Maydanoz, Nazım’ın Kadınları ile Sahnede
    Tekin Deniz: Dümbüllü kavuğunu kimseye devretmedi

    Tiyatro Dünyası'nı takip Edin
     
     |  ..