| | Tiyatro Kursu | Şirket Tiyatrosu | | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| | Ana Sayfa | Hakkımızda | Yazılar | Haberler | Yazarlar | Tiyatro Oyunları | Tiyatro Grupları | Sanatçılar | Kaynak | Duyuru Panosu | | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Çolpan İlhan - Her Zaman ve Daima Pınar Çekirge 
Birkaç yıl önceydi.İkinci zil çalarken,ağır ağır kulisteki odasından çıktı.Bir an peşinden gitmeyi,hiç değilse sahneye girişini koridor aralığından izlemeyi düşündüm. Titriyordum. Kımıldayamadım yerimden. Dudaklarında sönen gülümseyiş yeniden alev alacaktı birazdan, biliyordum. Çok güzel, çok etkileyiciydi. O’nu ne çok sevmiştim.( Her zaman ve daima ) Kırık camdan Lodos’un ıslığı duyuluyordu.Gözleri…Beni tutsak alan yeşil ıslak pırıltılar… “Çolpan, kopya kağıdı kullanmadan yazılmış, edebi değeri son derece zengin bir sayfa bana göre ve tek nüsha’’dermiş Sadri Alışık.Film senaryoları,tiyatro oyunları yazmış Selim İleri onun için.Ben sade bir saat süresinde konuştuklarımız,yıllardır yaşadığım aşk benzeri hayranlığı anlatmaya çalışacağım size. “ Sinema değil,tiyatro oyuncusu olmak istiyordum.Güzel Sanatlar Akademisin’deyken, Ali Avni Çelebi hocamdı.Fevkalade yetenekli bulurdu beni.Tiyatroya yöneldiğimde, yanlış bir iş yapıyorsun Çolpan, demişti.Orada sadece icracı olacaksın, bunu unutma.Resim yaparken yalnızsın oysa, kendinle baş başasın.Doğrusu ya, üzülmüştü Ali Avni Çelebi.Dediğim gibi, çocukluğumdan beri tiyatro vardı içimde.Resmi, akademiden sonra bıraktım.Sadri devam et dedi ama… “ Akademinin ikinci sınıfındayken’Antigone’yi sahnelemiştik.Erol Keskin, Pekcan Koşar da vardı kadroda.Oyun hayli ses getirdi.O kadar çok teklif geldi ki tiyatrodan…Fakat ailenden izin alamadım bir türlü.Öncelikle eğitimi tamamla dediler.Bu arada konservatuarda gece derslerine katılmaya başladım.” İzmir vali yardımcısı Bedri Bey, kızının geleceği hakkında düşüncelidir..çocukları Cengiz,Atilla ve Çolpan’ı karşısında alır.Uzun uzun konuşurlar.Atilla İlhan kızkardeşinin seçimini ısrarla destekler.Sonunda Bedri Bey,’Peki olur…’diye mırıldanır.Böylece ‘Kamelyalı Kadın’la sinemaya ve hemen aynı günlerde ‘’Sevgili Gölge’’ile Küçük Sahne’de tiyatroya adım atar Çolpan İlhan. ‘’Kamelyalı Kadın’’nın ardından,’’Zümrüt’’,’’Bir Şoförün Gizli Defteri’’ adlı filmlerde cesur kompozisyonlar çizer.Zaten derinliği olan rolleri seviyordur, masum genç kız şablonunu yinelemek taraftarı değildir pek.Kıskanç, alkolik, akıl hastası, kumar tutkunu kadın tiplemelerini başarıyla canlandırır perdede. ( Şimdi nasıl unuturum,’’Seni Kalbime Gömdüm’’,’’Yalnızlar Rıhtımı’’,’’Ahtopotun Kolları’’ nı.İlle ‘’Aşk-ı Memnu’’da ki Matmazel de Courton karakterini…) “ Lütfü Akad’ın yönettiği ‘’Zümrüt’’ önemli bir çalışmaydı.Dahası o tarihte,Yeni Melek’te gösterime giren ilk yerli film özelliğini de taşıyordu.Düşünsene en az on, on beş yıl sonra oynamam gereken rolleri yirmili yaşlarımın başında üstlenmişim.Lütfi Bey arada,’Aman profilden çekmeyin, çok çocuk görünüyor Çolpan’derdi.’Bir Şoförün Gizli Defteri’öylesine ilgi görmüştü ki, hatırlıyorum da yüzlerce ehliyet imzalamıştım o günlerde.Sonra ödüller…İki yüze yakın sinema filmi…TV dizileri. “ 1957’ de sinemaya başladığımda ciddi bir bakış açısı vardı,Yeşilçam’da.İyi yönetmenler, disiplinli bir set ekibi filan…Hep iyi şeyleR yapmaya çabalıyorduk.Sevgi vardı o filmlerde.Diyebilirim ki, içe işleyen, samimi filmler olduklarından dolayı, bugün hala beğeniyle izleniyorlar TV’de gösterildiklerinde.Ardından konfeksiyon dönemi başladı.Senaryolar kötüydü…Hep aynı konular çekiliyordu.Derken halktan kopuk, seyirciye ulaşmayan filmler yapıldı. “Haklısın, evlendiğimde Çolpan İlhan olarak Sadri’den daha öndeydim sinemada.” ‘‘Ve geri çekildiniz sanki’’ diyorum.” Uzaklaştınız..” “Bunun muhasebesini yaptım kendimle.Aynı iddiayı sinemada devam ettirseydim evlilik yürümeyecekti.Yürümeseydi, diyeceksin.O kadar iddia edecek bir ortam görmedim .Hırsım yoktu.Pişmanlık…Belki…Ama büyük,acıtan bir pişmanlık değildi bu…İnan çok samimiyim.Daha sıradan filmlerde rol alıp izleyicinin kafasındaki Çolpan hayalini örselemek de istemiyordum ve tabii, Sadri’nin çıkış dönemiydi.O’na yardımcı olmam, destek çıkmam gerekiyordu.Kerem büyüyordu bu arada. “ Bir süre Kenterler’de tiyatro yaptım.Radyo’da ‘Uğurlugiller’ devam ediyordu.Yetmişli yılların sonuna doğru artık sadece modayla, atölyeyle, butikle uğraşmaya karar verdim, sinemayı tümüyle silmeye çalıştım kafamda…Ama evde hep sinema konuşuluyordu.Attilla ağabeyim olsun, Sadri olsun tekrar setlere dönmem hususunda ısrar ediyorlardı.’Sahte Dünyalar ‘dizisini kabul ettim sonunda ve gördüm ki, seyirci beni, ne kadar ara versem başka işlerle uğraşsam da silmemiş belleğinden.” O’nu unutabilir miydik_Hüzün ve puslu akşam alacaları,bir kadına ancak bu denli yaraşırdı…Bir kadının gözleri ancak bu kadar güzel ve anlamlı olabilirdi.Dünden yarına hiç eskimeyecek bir güzellik…Dünya standartlarında bir ‘yıldız’ oyuncuydu.Çolpan İlhan’a nasıl ihanet edebilirdik ki? ’’Cumhuriyet Kadınları’’, ‘’Ölü Bir Kelebek’’, ‘’Sıradan Bir Gün’ ile tiyatroya yeniden görkemli bir dönüş yaptınız.Tiyatroya bu denli ara vermenizin nedenini sorsam… “ Dediğim gibi, o yıllarda sinema bütün vaktimi alıyordu…Bir yanda evlilik,çocuk…Gün boyu setler, gece tiyatro yapamazdım.Yüreğimde hep yarım kalmış bir iş, bir eksiklik olarak kaldı tiyatro.” Bulutlu bir akşam.Hüzün,kurşunlanmış gibi delik deşik,kayıp düşüyor ellerimden.Hayat albümümde en unutulmaz, en güzel beş altı fotoğraftan biridir Çolpan İlhan. “ Ben bir ömrün paylaşılmasında erkeğin önemini biliyorum,otuz beş yıllık eşimi kaybettiğimde bomboş kaldığımı hissettim…Bunu ancak çalışarak doldurmam mümkündü. Gıulıa bunu başaramıyor işte…” Dilimin ucuna gelen soruyu,sorsam mı diye düşünürken dayanamıyorum:’’Buğulu bir cama ilk ne yazarsınız?’’ ‘’Sadri’’,diyor bir solukta… “ Öylesine büyük,yoğun bir içtenlikti ki o…Sadri’yi kaybettikten sonra yaşadığım boşluğu anlatamam sana.Şöyle düşün, iki hayat var iç içe geçmiş, birini çekip aldığında diğeri ıssız, bomboş kalacaktır.Evet,aşk bu…Ama anladığın manada bir aşk değil belki.Rahatsızlığı sırasında, Sadri’nin bana çok ihtiyacı vardı…Bambaşka bir şeydi bu…Yaşam adına direnmek, karı-koca ilişkisinin dışında bir sevgi, bir bağ ve bir tutku…Sadri’nin gençlik döneminde çevirdiği filmleri izliyorum da , son filmine ‘Yengeç Sepeti’ bakamıyorum bir türlü…Baştan çok korkmuş, çekinmişti, hastalanırım film yarım kalır diye…Çalışma süresince çok iyiydi.Karakalem resimler yapıyordu set arasında, karaciğerinde bir sorun yoktu.Beş yılı atlatabilseydi tümüyle kurtulmuş olacaktı.Ancak aldığı ilaçlar kalbini yormuştu…” Sesi titriyor birden…Gözleri ıslanmış…Sigarasından derin bir nefes çekiyor: “ Sadri’den sonra büyük bir boşlukta buldum kendimi.Ayakta kalabilmem için bir şeyler yapmam, tutunmam gerekiyordu.Onun adını taşıyan bir tiyatro kurdum:Küçük Sahne.Sadri Alışık Tiyatrosu…” Üzerinden yıllar geçti.Çok yıllar.Belki mevsim Sonbahar’dı,belki yağmurların tam başındaydık.Selim İleri’nin anılarını yeniden okuyordum:"İşte Atıf Yılmaz,’Bir Şoförün Gizli Defteri’yle çıka geliyordu.Bu filmde bütün zamanlarımı altüst eden Çolpan İlhan,bile isteye,kuduz köpeklere verilen zehirlerden içiyor ve sanki ölümün aşk,aşk’ın ölüm olduğunu söylüyordu…" Yağmur hızlanmıştı.Teybin düğmesine bastım… “ Seyirciye saygı esastı bizim zamanımızda.Hatırlarım, Ayhan ile Sadri, yahu bir çapkınlık yapamıyoruz diye yakınırlardı şaka yollu…En küçük bir hatayı seyircimiz bağışlamazdı çünkü.Ekrem Boran’nın yaş günüydü sanırım, eşiyle geldi, beni de alacaklar bir yere yemeğe gideceğiz.Sadri Ankara’daydı.Sadri’ye soralım dedim.Hayır, gidemezsin dedi.Delirdin mi Sadri, ben, karım ve Çolpan beraber yemek yiyeceğiz,ne var diye üsteledi Ekrem.Seninle ilgisi yok, diye yanıtladı Sadri telefonun öbür ucundan. Siz oradayken, alakasız biri gelir masaya, bir fotoğraf çekilir…Sonra yırtınalım ki bu bir yaşgünü davetiydi, diye.Özel hayatlarımıza öylesine dikkat ederdik..” Yağmur yağıyordu.’’Ses Dergisi’’nden kesip çerçevelettiğim otuz yıl öncesine ait fotoğrafa takıldı gözüm.Çolpan İlhan gülümsüyordu.Alıp götüren güzelliği ile gülümsüyordu.Nedendir bilmem bir şarkı takıldı dudaklarıma:’ O beni bir bahar akşamı ter edip gitti!Ne bu ömür bitti / Neredesin,yeşil gözlü meleğim…’’Kendimi tutamadım,ağlamaya başladım…Aşk benzeri bir hayranlık mıydı bu, galiba evet. Şimdilerde her çarşamba akşamı “Yanık Koza” da yaşar kıldığı Esmanur kimliğiyle zamana meydan okuyan Çolpan İlhan’ı hayranlıkla izliyorum. Çolpan İlhan gelmiş geçmiş en önemli aktistlerimizden biri..Ve Çolpan İlhan “ Yanık Koza” ile bir kez daha imzasını sadece doruklara değil, kollektif bilinçaltımıza da yeniden atıyor. Pınar Çekirge Yazarın Tüm Yazıları Paylaş  Tweet
|
Tiyatro Kursu Başlıyor! 19 Kasım'dan itibaren her SALI Kadıköy'de! Çalışanlara yönelik hobi sınıfı!  Duyuru Panosu!
Son Eklenen Tiyatro Oyunları
Güncel Yazılar
Yazar olmak ister misiniz? Yazar olarak tiyatrodunyasi.com ailesine katılmak, yazılarınızı yüzbinlerce tiyatroseverle paylaşmak isterseniz tiyatrodunyasi@tiyatrodunyasi.com adresine mail gönderebilirsiniz...
Güncel Haberler
Tiyatro Dünyası'nı takip Edin 
|
.. |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
